Een winterse zomer
Door: Elsa
Blijf op de hoogte en volg Elsa en Rik
02 Augustus 2015 | Australië, Sydney
De rest van het Noordereiland:
Na het bewonderen van de vulkanische activiteit in Rotorua zijn we naar een ‘thermal pool’ in de buurt geweest die het natuurlijk, vulkanisch opgewarmde water gebruikt (waar ze bovendien in de hele stad gebruik van maken), wat heel lekker was, terwijl het buiten zo koud is! Daarna zijn we doorgereden naar de Waitomo Caves. In het dorpje sliepen we in onze campervan op de parkeerplaats van een hostel, zodat we weer tegen een vergoeding gebruik mochten maken van de faciliteiten van het hostel. Vooral met dit koude weer is dat wel lekker, want dan kunnen we lekker warm binnen zitten in de huiskamer van het hostel waar ze vaak een openhaard hebben en een kast met spelletjes! De dag erop bezochten we de drie verschillende grotten waar ze in twee van de drie prachtige lijmsteen formaties hebben en in de laatste gingen we met een bootje varen door het donkere water, terwijl boven ons duizenden blauwe lichtjes op ons schenen! Het was adembenemend mooi en iedereen in de boot werd er stil van: het was net de droomvlucht of een heldere sterrenhemel in de open lucht!
Daarna zijn we naar Lake Taupo gegaan: het grootste meer van Nieuw-Zeeland (606 km2) en daar besloten we spontaan diezelfde dag te gaan Skydiven! Het weer was perfect: een blauwe lucht met een stralend zonnetje, dus we moesten deze kans gewoon grijpen.. Terwijl we wachtten op de limousine die ons zou ophalen, voelden we de zenuwen in onze buik.. Toen we er waren duurde allemaal nog lang voordat we eindelijk aan de beurt waren en ons mochten gaan klaarmaken. We kregen speciale pakken aan en er werd ons een begeleider toegewezen en eindelijk mochten we het kleine vliegtuigje instappen die ons naar boven bracht en waar we op 12000 feet hoogte (ongeveer 4 kilometer) uit zouden springen. Elsa moest als eerste en dat vond ze wel fijn, want dan was ze er meteen vanaf.. het engste moment was vlak voordat je eruit sprong en dan voel je het in je buik (alsof je in een achtbaan zit) en ga je met minimaal 200 km/h naar beneden. De vrije val duurt 45 seconde en daarna klapt de parachute uit en kun je genieten van het prachtige uitzicht terwijl het voelt alsof je vliegt! We zagen het grote meer onder ons en besneeuwde bergen en vulkanen, waarvan er bij eentje een beetje rook uit kwam! Onze instructeur vertelde onderweg dat die een klein beetje aan het ‘uitbarsten’ was. Het Skydiven was een van de vetste dingen die we tijdens deze reis hebben gedaan!
In Taupo zijn we ook nog wezen kijken bij de Huka Falls: een niet zo hoge, maar ontzettend sterk stromende, helderblauwe rivier/waterval die op een gegeven moment door een 20 meter brede kloof heen moet. Daarna zijn we doorgereden naar Napier. In dit art-deco stijl dorpje hebben we rondgewandeld op, een leuk marktje bezocht en zijn we naar een uitkijk punt bovenop een grote heuvel gewandeld. Hierna gingen we alweer op weg naar Wellington waar de veerboot ons naar het Zuidereiland zou brengen, maar onderweg stopten we nog in Greytown waar zich de beste chocoladewinkel van Nieuw-Zeeland (Shoc) waar we een paar lekkere en bijzondere chocolaatjes hebben gekocht. Wellington vonden we niet zo’n bijzondere stad, dus we hebben er een dagje rondgewandeld, kort een museum bezocht en ’s avonds zijn we bij een Indiaas restaurantje wat gaan eten (wat wel heel erg lekker was) en de volgende ochtend zouden we vroeg vertrekken met de veerboot naar het Zuidereiland!
Nieuw-Zeeland heeft niet alleen bijzondere natuurfenomenen en mooie of speciale plekken (zoals grotten, vulkanen of gletsjers), maar Nieuw-Zeeland is gewoon overal een en al prachtig qua omgeving en natuur! Elke weg was wel een ‘scenic route’ waarbij je op het noorder eiland langs groener dan groene (Hobbit-achtige) heuvels en bergen met overal witte schapen kwam en in het Zuidereiland had je spectaculair grote bergen met sneeuw op de toppen en reed je langs een kust met goudkleurige stranden en woeste zeeën. Tussendoor vind je op beide eilanden overal prachtige blauwe meren, watervallen en rivieren waarvan je bijna al het water kan drinken omdat het zo puur uit de bergen komt! De cultuur van de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland (de Maori’s) en hun relatie met de rest van de bevolking is heel anders dan die van de Aboriginals in Australië. De Nieuw-Zeelanders zijn trots op de Maori cultuur en de verschillende bevolkingsgroepen lijken zich hier veel beter met elkaar te mengen dan in Australië het geval was.
Het Zuidereiland:
De vaart van het noorder naar het zuidereiland duurde ongeveer drie uur en toen we aankwamen reden we meteen door naar het dorpje Nelson. In dit dorpje bevond zich de edelsmid Jens Hansen, de maker van de Lord of the Rings ring! Daar hebben we even een kijkje genomen, maar een kopie van de ring kopen als souvenir was ons toch iets te duur..
De volgende dag reden we verder via de kust. Eerst maakten een korte wandeling naar een goudkleurig rotsstrand met een woeste zee (Truman Track). Vervolgens bezochten we het stadje Hokitika wat de ‘hoofdstad’ van de Nieuw-Zeelandse ‘Jade’ (groene edelsteen) wordt genoemd, waar ze sieraden van maken. Toen reden we door naar de Pancake Rocks: deze gelaagde rotsen zijn een onverklaarbaar natuurfenomeen en de ‘blowholes’ waar het zeewater spuitend uitkomt zijn ook heel erg indrukwekkend! Voor vrijdag 17 juli hadden we een ‘guided tour’ geboekt op de Franz Josef Gletsjer. Toen we daar aankwamen ging deze door het bewolkte weer helaas niet door.. dus verzetten we ‘m naar zondag wanneer de weersvoorspelling wolkeloos en zonnig was. We sliepen weer op de parkeerplaats van een hostel waar we twee daagjes lekker hebben gerelaxt in de grote woonkamer bij de warme openhaard. Vrijdag hebben we nog wel een wandeling gemaakt beneden naar de onderkant van de 12 km lange gletsjer zodat we ‘m alvast even konden bewonderen en op de regenachtige zaterdag hebben we uit verveling cupcakes gebakken! Zondag was het eindelijk zover en vertrokken we ’s ochtends in een helikopter naar de gletsjer (sinds twee jaar is de gletsjer alleen nog per helikopter bereikbaar, omdat de gletsjer elke dag beweegt en verandert). Met speciale ijzers onder onze schoenen leidde onze gids ons rond op de het ijs van de gletsjer door ijsgrotten, -kloven en -glijbanen! Op een gegeven moment scheen de zon zo fel dat we het er zelfs warm kregen en onze jassen en truien uitdeden! Na een drie uur lange tour bracht de helikopter ons weer naar beneden en bezochten we nog de ‘glacier hot pools’ die in de prijs van ons ticket zaten. Na even te hebben ontspannen in het warme water reden we weer verder naar het zuiden.
We maakten een stop bij de Blue Pools en de naam zegt het al: het water was sprookjesachtig blauw! Daarna reden we door naar Queenstown. Dit bleek een echte adventure stad te zijn van waaruit je kon skiën, snowboarden, raften, skydiven, bungeejumpen etc. Vanuit het kleine centrum had je uitzicht op de besneeuwde bergen wat wel weer een bijzonder contrast gaf! ’s Avonds dronken we een wijntje in een gezellig, warm kroegje in het centrum. Vanuit Queenstown reden we door naar Te Anau, van waaruit we met onze geboekte tour naar Milford Sound zouden vertrekken. Een drie uur durende busreis door een fjord met gletsjerdalen, besneeuwde bergtoppen, watervallen en heldere rivieren kwamen we aan bij Milford Sound. Op een boot voeren we door de rivier met aan beide kanten hele grote, begroeide bergen met overal kleine watervallen. Op een rots zagen we zeehonden luieren en plotseling zwommen er heel dichtbij de boot dolfijnen met ons mee!! Het was allemaal heel leuk en vooral mooi om te zien (ook al zat het weer die dag een beetje tegen en hadden we de hele bootrit bewolkt weer en regen..).
Hierna reden we door naar de zuidelijkste grote stad van Nieuw-Zeeland: Invercargill. In dit stadje omgeven door vlak land (bijna zo plat als Nederland) hebben we even rondgewandeld en het gratis stadsmuseum bezocht waar we de zeldzame Tuatara konden zien die alleen in Nieuw-Zeeland voorkomt. Deze hagedisachtige reptielen behoren tot de enige nog bestaande afsplitsing van de Sphenodontia die ongeveer 200 miljoen jaar geleden al leefden (waartoe ook dinosaurussen en krokodillen behoren). Ook dronken we in Invercargill een warme chocolademelk in de zuidelijkste Starbucks van de wereld! Daarna hadden we het stadje wel gezien en reden we, met eerst nog een uitstapje naar het zuidelijkste puntje van het Zuidereiland genaamd Bluff, door naar Dunedin. Dunedin is de oudste stad van Nieuw-Zeeland en meteen ook de mooiste (vinden wij)! Hier hebben we nog veel historische gebouwen gezien (zoals het treinstation) en Baldwin street is de steilste straat van de wereld! We zijn hier ook naar een Chocolate Factory geweest waar we een rondleiding kregen en chocolade mochten proeven en mee naar huis kregen! Het voelde een beetje alsof we in Willie Wonka’s chocoladefabriek beland waren! De dag erop zijn we nog naar de tuinen van een kasteel geweest en daarna reden we door naar Oamaru. Onderweg stopten we nog bij de Moeraki Boulders: hele grote, ronde keien die op het strand verspreid liggen en waarvan niemand precies weet hoe ze daar komen. In Oamaru heb je ook allerlei oude gebouwen en winkeltjes (en een oude Nederlandse bakkerij!) en na daar even rondgekeken te hebben, gingen we om 3 uur ’s middags naar een strand waar we kans hadden om pinguïns te zien! En na een uur wachten kwam eindelijk de eerste pinguïn aanwaggelen vanuit de zee en daarna hebben we er nog drie kunnen bewonderen (wel van ver weg). Dit waren zeldzame geeloog pinguïns. Ook lag er een luie zeehond op het strand. ’s Avonds gingen we naar een camping aan de haven en toen spotten we daar toevallig nog een paar kleine blauwe pinguïns die zich verstopten onder de veranda’s op de camping!!
De volgende ochtend reden we naar Mount Cook national park waar we een paar wandelingen rondom de ijsbergen en gletsjers hebben gemaakt. Dit nationale park is ook echt prachtig om te zien! Daarna reden we via Lake Tekapo naar Christchurch waar we onze laatste dagen in Nieuw-Zeeland zullen doorbrengen (snik). Van verhalen hoorden we dat het na de aardbevingen in 2010 en 2011 een ‘ghosttown’ geworden was, maar we wilden de stad niet be-vooroordelen dus gingen we met goede moed woensdag de stad in. De verhalen bleken echt waar te zijn: overal stonden hijskranen en waren mensen aan het werk gebouwen te restaureren. Veel historische gebouwen zijn door de aardbevingen getroffen (zoals de mooie kathedraal op Cathedral Square), zijn daardoor kapot en staan leeg en zijn helaas daardoor niet meer te bewonderen. Het was ontzettend ‘leeg’ in de stad: wat ooit een bruisende stad was, is nu nog maar een dooie boel! We hadden de stad dus al snel ‘gezien’ en besloten toen om een wildlife park te bezoeken om alsnog de nationale vogel van Nieuw-Zeeland (de Kiwi) te spotten. Dit werd een heel erg leuk uitstapje, want we mochten bijna alle dieren voeren! We mochten palingen voeren, wat heel bizar was om te doen, walibi’s (leuk!), herten, schapen, geiten, varkens en lama’s.
Donderdag voelde het alsof het er allemaal al op zat (en dat was natuurlijk ook bijna zo), maar we hadden nog een paar daagjes te gaan! We hebben die dag onze campervan teruggebracht en zijn voor de laatste keer het centrum van Christchurch ingegaan, waar we toch weer delen van de stad zagen die leken op het begin van een nieuw leven na de aardbevingen met moderne, maar gezellig straten en gebouwen. Vrijdagochtend vliegen we heel vroeg al terug naar Sydney dus moesten we ’s nachts opstaan en we kwamen om 8 uur ’s ochtends Australische tijd in Sydney aan. We gingen meteen naar het hostel wat we al voor de laatste drie nachtjes in Sydney geboekt hadden. Vrijdag hebben we nog even rondgewandeld in Sydney, zaterdagochtend bezochten we de Paddy Market (een grote markt met groente, vlees, vis, souvenirs, kleding, speelgoed etc.) en daarna hebben we nog een paar kilometers gemaakt in de stad. Voor zondag boekten we nog ons allerlaatste uitstapje dat we eigenlijk in Nieuw-Zeeland wilden doen, maar daar te duur was en we er geen tijd meer voor hadden: walvissen spotten! Toen we zondag op tijd bij de haven waren, hadden we pech: onze tour was blijkbaar gecanceld (vanwege technische problemen met de boot) en de rest van de dag zat vol.. Ons geld kregen we gelukkig wel terug, maar we vonden het wel jammer om het uitstapje te moeten missen.. dus boekten we een (iets duurdere..) tour bij de buren en vertrokken we een halfuur later alsnog de zee op. We hebben wel een paar walvissen gespot, maar van best wel ver weg en eigenlijk alleen paar vinnen en een staart, waardoor het toch nog niet helemaal meezat (we hoopten natuurlijk dat er eentje spectaculair uit de zee zou springen!). ’
s Avonds sloten we ons avontuur af met een etentje en een wijntje in Sydney en morgen vliegen we terug naar huis! Het ging allemaal ontzettend snel voorbij, het voelt alsof we gister aan zijn gekomen in Sydney..! Dat is natuurlijk altijd zo, maar gelukkig hebben we een ontzettend leuke, leerzame en mooie tijd gehad en kijken we er heel goed op terug! En we hebben stiekem ook best wel zin om weer naar huis te gaan en iedereen weer te zien! Tot snel!!!
Na het bewonderen van de vulkanische activiteit in Rotorua zijn we naar een ‘thermal pool’ in de buurt geweest die het natuurlijk, vulkanisch opgewarmde water gebruikt (waar ze bovendien in de hele stad gebruik van maken), wat heel lekker was, terwijl het buiten zo koud is! Daarna zijn we doorgereden naar de Waitomo Caves. In het dorpje sliepen we in onze campervan op de parkeerplaats van een hostel, zodat we weer tegen een vergoeding gebruik mochten maken van de faciliteiten van het hostel. Vooral met dit koude weer is dat wel lekker, want dan kunnen we lekker warm binnen zitten in de huiskamer van het hostel waar ze vaak een openhaard hebben en een kast met spelletjes! De dag erop bezochten we de drie verschillende grotten waar ze in twee van de drie prachtige lijmsteen formaties hebben en in de laatste gingen we met een bootje varen door het donkere water, terwijl boven ons duizenden blauwe lichtjes op ons schenen! Het was adembenemend mooi en iedereen in de boot werd er stil van: het was net de droomvlucht of een heldere sterrenhemel in de open lucht!
Daarna zijn we naar Lake Taupo gegaan: het grootste meer van Nieuw-Zeeland (606 km2) en daar besloten we spontaan diezelfde dag te gaan Skydiven! Het weer was perfect: een blauwe lucht met een stralend zonnetje, dus we moesten deze kans gewoon grijpen.. Terwijl we wachtten op de limousine die ons zou ophalen, voelden we de zenuwen in onze buik.. Toen we er waren duurde allemaal nog lang voordat we eindelijk aan de beurt waren en ons mochten gaan klaarmaken. We kregen speciale pakken aan en er werd ons een begeleider toegewezen en eindelijk mochten we het kleine vliegtuigje instappen die ons naar boven bracht en waar we op 12000 feet hoogte (ongeveer 4 kilometer) uit zouden springen. Elsa moest als eerste en dat vond ze wel fijn, want dan was ze er meteen vanaf.. het engste moment was vlak voordat je eruit sprong en dan voel je het in je buik (alsof je in een achtbaan zit) en ga je met minimaal 200 km/h naar beneden. De vrije val duurt 45 seconde en daarna klapt de parachute uit en kun je genieten van het prachtige uitzicht terwijl het voelt alsof je vliegt! We zagen het grote meer onder ons en besneeuwde bergen en vulkanen, waarvan er bij eentje een beetje rook uit kwam! Onze instructeur vertelde onderweg dat die een klein beetje aan het ‘uitbarsten’ was. Het Skydiven was een van de vetste dingen die we tijdens deze reis hebben gedaan!
In Taupo zijn we ook nog wezen kijken bij de Huka Falls: een niet zo hoge, maar ontzettend sterk stromende, helderblauwe rivier/waterval die op een gegeven moment door een 20 meter brede kloof heen moet. Daarna zijn we doorgereden naar Napier. In dit art-deco stijl dorpje hebben we rondgewandeld op, een leuk marktje bezocht en zijn we naar een uitkijk punt bovenop een grote heuvel gewandeld. Hierna gingen we alweer op weg naar Wellington waar de veerboot ons naar het Zuidereiland zou brengen, maar onderweg stopten we nog in Greytown waar zich de beste chocoladewinkel van Nieuw-Zeeland (Shoc) waar we een paar lekkere en bijzondere chocolaatjes hebben gekocht. Wellington vonden we niet zo’n bijzondere stad, dus we hebben er een dagje rondgewandeld, kort een museum bezocht en ’s avonds zijn we bij een Indiaas restaurantje wat gaan eten (wat wel heel erg lekker was) en de volgende ochtend zouden we vroeg vertrekken met de veerboot naar het Zuidereiland!
Nieuw-Zeeland heeft niet alleen bijzondere natuurfenomenen en mooie of speciale plekken (zoals grotten, vulkanen of gletsjers), maar Nieuw-Zeeland is gewoon overal een en al prachtig qua omgeving en natuur! Elke weg was wel een ‘scenic route’ waarbij je op het noorder eiland langs groener dan groene (Hobbit-achtige) heuvels en bergen met overal witte schapen kwam en in het Zuidereiland had je spectaculair grote bergen met sneeuw op de toppen en reed je langs een kust met goudkleurige stranden en woeste zeeën. Tussendoor vind je op beide eilanden overal prachtige blauwe meren, watervallen en rivieren waarvan je bijna al het water kan drinken omdat het zo puur uit de bergen komt! De cultuur van de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland (de Maori’s) en hun relatie met de rest van de bevolking is heel anders dan die van de Aboriginals in Australië. De Nieuw-Zeelanders zijn trots op de Maori cultuur en de verschillende bevolkingsgroepen lijken zich hier veel beter met elkaar te mengen dan in Australië het geval was.
Het Zuidereiland:
De vaart van het noorder naar het zuidereiland duurde ongeveer drie uur en toen we aankwamen reden we meteen door naar het dorpje Nelson. In dit dorpje bevond zich de edelsmid Jens Hansen, de maker van de Lord of the Rings ring! Daar hebben we even een kijkje genomen, maar een kopie van de ring kopen als souvenir was ons toch iets te duur..
De volgende dag reden we verder via de kust. Eerst maakten een korte wandeling naar een goudkleurig rotsstrand met een woeste zee (Truman Track). Vervolgens bezochten we het stadje Hokitika wat de ‘hoofdstad’ van de Nieuw-Zeelandse ‘Jade’ (groene edelsteen) wordt genoemd, waar ze sieraden van maken. Toen reden we door naar de Pancake Rocks: deze gelaagde rotsen zijn een onverklaarbaar natuurfenomeen en de ‘blowholes’ waar het zeewater spuitend uitkomt zijn ook heel erg indrukwekkend! Voor vrijdag 17 juli hadden we een ‘guided tour’ geboekt op de Franz Josef Gletsjer. Toen we daar aankwamen ging deze door het bewolkte weer helaas niet door.. dus verzetten we ‘m naar zondag wanneer de weersvoorspelling wolkeloos en zonnig was. We sliepen weer op de parkeerplaats van een hostel waar we twee daagjes lekker hebben gerelaxt in de grote woonkamer bij de warme openhaard. Vrijdag hebben we nog wel een wandeling gemaakt beneden naar de onderkant van de 12 km lange gletsjer zodat we ‘m alvast even konden bewonderen en op de regenachtige zaterdag hebben we uit verveling cupcakes gebakken! Zondag was het eindelijk zover en vertrokken we ’s ochtends in een helikopter naar de gletsjer (sinds twee jaar is de gletsjer alleen nog per helikopter bereikbaar, omdat de gletsjer elke dag beweegt en verandert). Met speciale ijzers onder onze schoenen leidde onze gids ons rond op de het ijs van de gletsjer door ijsgrotten, -kloven en -glijbanen! Op een gegeven moment scheen de zon zo fel dat we het er zelfs warm kregen en onze jassen en truien uitdeden! Na een drie uur lange tour bracht de helikopter ons weer naar beneden en bezochten we nog de ‘glacier hot pools’ die in de prijs van ons ticket zaten. Na even te hebben ontspannen in het warme water reden we weer verder naar het zuiden.
We maakten een stop bij de Blue Pools en de naam zegt het al: het water was sprookjesachtig blauw! Daarna reden we door naar Queenstown. Dit bleek een echte adventure stad te zijn van waaruit je kon skiën, snowboarden, raften, skydiven, bungeejumpen etc. Vanuit het kleine centrum had je uitzicht op de besneeuwde bergen wat wel weer een bijzonder contrast gaf! ’s Avonds dronken we een wijntje in een gezellig, warm kroegje in het centrum. Vanuit Queenstown reden we door naar Te Anau, van waaruit we met onze geboekte tour naar Milford Sound zouden vertrekken. Een drie uur durende busreis door een fjord met gletsjerdalen, besneeuwde bergtoppen, watervallen en heldere rivieren kwamen we aan bij Milford Sound. Op een boot voeren we door de rivier met aan beide kanten hele grote, begroeide bergen met overal kleine watervallen. Op een rots zagen we zeehonden luieren en plotseling zwommen er heel dichtbij de boot dolfijnen met ons mee!! Het was allemaal heel leuk en vooral mooi om te zien (ook al zat het weer die dag een beetje tegen en hadden we de hele bootrit bewolkt weer en regen..).
Hierna reden we door naar de zuidelijkste grote stad van Nieuw-Zeeland: Invercargill. In dit stadje omgeven door vlak land (bijna zo plat als Nederland) hebben we even rondgewandeld en het gratis stadsmuseum bezocht waar we de zeldzame Tuatara konden zien die alleen in Nieuw-Zeeland voorkomt. Deze hagedisachtige reptielen behoren tot de enige nog bestaande afsplitsing van de Sphenodontia die ongeveer 200 miljoen jaar geleden al leefden (waartoe ook dinosaurussen en krokodillen behoren). Ook dronken we in Invercargill een warme chocolademelk in de zuidelijkste Starbucks van de wereld! Daarna hadden we het stadje wel gezien en reden we, met eerst nog een uitstapje naar het zuidelijkste puntje van het Zuidereiland genaamd Bluff, door naar Dunedin. Dunedin is de oudste stad van Nieuw-Zeeland en meteen ook de mooiste (vinden wij)! Hier hebben we nog veel historische gebouwen gezien (zoals het treinstation) en Baldwin street is de steilste straat van de wereld! We zijn hier ook naar een Chocolate Factory geweest waar we een rondleiding kregen en chocolade mochten proeven en mee naar huis kregen! Het voelde een beetje alsof we in Willie Wonka’s chocoladefabriek beland waren! De dag erop zijn we nog naar de tuinen van een kasteel geweest en daarna reden we door naar Oamaru. Onderweg stopten we nog bij de Moeraki Boulders: hele grote, ronde keien die op het strand verspreid liggen en waarvan niemand precies weet hoe ze daar komen. In Oamaru heb je ook allerlei oude gebouwen en winkeltjes (en een oude Nederlandse bakkerij!) en na daar even rondgekeken te hebben, gingen we om 3 uur ’s middags naar een strand waar we kans hadden om pinguïns te zien! En na een uur wachten kwam eindelijk de eerste pinguïn aanwaggelen vanuit de zee en daarna hebben we er nog drie kunnen bewonderen (wel van ver weg). Dit waren zeldzame geeloog pinguïns. Ook lag er een luie zeehond op het strand. ’s Avonds gingen we naar een camping aan de haven en toen spotten we daar toevallig nog een paar kleine blauwe pinguïns die zich verstopten onder de veranda’s op de camping!!
De volgende ochtend reden we naar Mount Cook national park waar we een paar wandelingen rondom de ijsbergen en gletsjers hebben gemaakt. Dit nationale park is ook echt prachtig om te zien! Daarna reden we via Lake Tekapo naar Christchurch waar we onze laatste dagen in Nieuw-Zeeland zullen doorbrengen (snik). Van verhalen hoorden we dat het na de aardbevingen in 2010 en 2011 een ‘ghosttown’ geworden was, maar we wilden de stad niet be-vooroordelen dus gingen we met goede moed woensdag de stad in. De verhalen bleken echt waar te zijn: overal stonden hijskranen en waren mensen aan het werk gebouwen te restaureren. Veel historische gebouwen zijn door de aardbevingen getroffen (zoals de mooie kathedraal op Cathedral Square), zijn daardoor kapot en staan leeg en zijn helaas daardoor niet meer te bewonderen. Het was ontzettend ‘leeg’ in de stad: wat ooit een bruisende stad was, is nu nog maar een dooie boel! We hadden de stad dus al snel ‘gezien’ en besloten toen om een wildlife park te bezoeken om alsnog de nationale vogel van Nieuw-Zeeland (de Kiwi) te spotten. Dit werd een heel erg leuk uitstapje, want we mochten bijna alle dieren voeren! We mochten palingen voeren, wat heel bizar was om te doen, walibi’s (leuk!), herten, schapen, geiten, varkens en lama’s.
Donderdag voelde het alsof het er allemaal al op zat (en dat was natuurlijk ook bijna zo), maar we hadden nog een paar daagjes te gaan! We hebben die dag onze campervan teruggebracht en zijn voor de laatste keer het centrum van Christchurch ingegaan, waar we toch weer delen van de stad zagen die leken op het begin van een nieuw leven na de aardbevingen met moderne, maar gezellig straten en gebouwen. Vrijdagochtend vliegen we heel vroeg al terug naar Sydney dus moesten we ’s nachts opstaan en we kwamen om 8 uur ’s ochtends Australische tijd in Sydney aan. We gingen meteen naar het hostel wat we al voor de laatste drie nachtjes in Sydney geboekt hadden. Vrijdag hebben we nog even rondgewandeld in Sydney, zaterdagochtend bezochten we de Paddy Market (een grote markt met groente, vlees, vis, souvenirs, kleding, speelgoed etc.) en daarna hebben we nog een paar kilometers gemaakt in de stad. Voor zondag boekten we nog ons allerlaatste uitstapje dat we eigenlijk in Nieuw-Zeeland wilden doen, maar daar te duur was en we er geen tijd meer voor hadden: walvissen spotten! Toen we zondag op tijd bij de haven waren, hadden we pech: onze tour was blijkbaar gecanceld (vanwege technische problemen met de boot) en de rest van de dag zat vol.. Ons geld kregen we gelukkig wel terug, maar we vonden het wel jammer om het uitstapje te moeten missen.. dus boekten we een (iets duurdere..) tour bij de buren en vertrokken we een halfuur later alsnog de zee op. We hebben wel een paar walvissen gespot, maar van best wel ver weg en eigenlijk alleen paar vinnen en een staart, waardoor het toch nog niet helemaal meezat (we hoopten natuurlijk dat er eentje spectaculair uit de zee zou springen!). ’
s Avonds sloten we ons avontuur af met een etentje en een wijntje in Sydney en morgen vliegen we terug naar huis! Het ging allemaal ontzettend snel voorbij, het voelt alsof we gister aan zijn gekomen in Sydney..! Dat is natuurlijk altijd zo, maar gelukkig hebben we een ontzettend leuke, leerzame en mooie tijd gehad en kijken we er heel goed op terug! En we hebben stiekem ook best wel zin om weer naar huis te gaan en iedereen weer te zien! Tot snel!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
