Waar is Perry?

9 mei hadden we een leuk adresje gemaild in de buurt van Mackay om nog een weekje te WWOOFen, helaas hadden ze pas een plekje voor ons over een week, maar ze klonken zo leuk dat we een weekje hebben gewacht en doorgebracht (in de buurt van) Mackay en dat was het gelukkig wel waard! In het centrum van Mackay hebben we gewinkeld, gezwommen in de gratis lagoon en we hebben nog twee nationale parken in de buurt bezocht: Cape Hillsborough en Eugnella National Park. In het eerste park hebben we een hele mooie wandeltocht gemaakt door een bos waar duizenden vlinders om je heen vlogen. Zo veel vlinders bij elkaar hadden we nog nooit gezien!! Bij het laatste park moesten we eerst een mooie, lange weg door weilanden en bossen rijden en daarna vijf kilometer heel steil de berg op rijden en gelukkig deed de auto dit weer goed! Bovenop was een mini dorpje waar maar een aantal huizen waren, één mini supermarkt, één cafeetje en één restaurant. Bij een lookout hadden we een prachtig uitzicht over het landschap beneden en daarna zijn we naar de Broken River geweest in de hoop een Platypus (vogelbekdier) te spotten! Helaas waren we om 11:00 uur niet op de goeie tijd om ze te zien, dus besloten we om een nachtje op de bushcamping in het nationaal park te slapen. ’s Middags zijn we naar het enige cafeetje geweest met weer een adembenemend uitzicht vanaf ons tafeltje en eindelijk konden we een lekkere apfelstrudel delen. Toen het begon te schemeren waagden we nog een poging om een glimp op te vangen van de vogelbekdieren en dit keer was het raak! (Oh, daar is Perry!) We zagen er een paar zwemmen en duiken en hebben veel foto’s kunnen maken waar we heel blij mee zijn! :D Toen het donker werd hebben we na het eten met een jongen die in zijn eentje aan het reizen was een kampvuurtje gemaakt en dat was lekker warm, want het was bovenop de berg behoorlijk koud! De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om hopelijk nog een laatste keer de vogelbekdieren te zien en weer hadden we geluk! Na afscheid van ze te hebben genomen, zijn we teruggereden naar Mackay om daar nog een nachtje op de gratis parkeerplek aan het strand te slapen en de volgende ochtend vertrokken we vroeg naar ons nieuwe WWOOF-adres. Dit keer hadden we te maken met een super leuk, jong stel die zoals ze schreven “gepassioneerd waren met koken, andere culturen en goede conversaties”. Ze hadden een groot stuk land met fruitbomen, groente- en kruidenplanten en een paar kippen en weer was alles alleen voor eigen productie. Ze waren bezig met 'revegetation' van het land door middel van het planten van veel nieuwe bomen, onkruid wieden en dit alles organisch, dus zonder gif, en daarbij hebben wij een weekje geholpen. Ze namen ons de eerste avond al mee naar een feestje in de stad en we hebben knusse filmavondjes met ze gehad! Na een hele gezellige week met hen vonden we het jammer om te gaan, maar we hadden nog een stukje oostkust te verkennen, waarvan we bang waren dat we het al bijna niet meer zouden redden allemaal! Woensdag tijdens het WWOOFen kregen we een dagje vrij en hebben we een uitstapje gemaakt naar het in de buurt gelegen Finch Hatton Gorge. Terwijl we aan het wandelen waren rondom de ‘gorge’ (watertje), zaten er opeens bloedzuigers op onze benen!! Ieekss!! Dat hadden we nog nooit meegemaakt en het was best wel griezelig, want het was lastig ze van je huid af te trekken en ze lieten een bloedend wondje achter!
Na het WWOOFen zijn we doorgereden naar Agnes Water waar we twee nachtjes op een camping in een nationaal park hebben geslapen en overdag in het mooie gebied hebben rondgelopen en een gratis festivalletje hebben gezocht. Zondag 25 mei zijn we doorgereden naar Hervey Bay van waaruit we een tour naar het bekende Fraser Island wilden boeken. In dit ‘stadje’ was echter helemaal niks te doen en we konden geen ‘travelagent’ vinden. Gelukkig konden we online een goede aanbieding vinden voor een Tag-along 4WD tour voor het daaropvolgende weekend. Hierbij zouden we zelf om de beurt in één van de vier 4-Wheel Drive auto’s konden rijden waarvan in het leidende voertuig een gids zat die ons naar de mooiste plekjes op het eiland zou brengen. Donderdag 28 mei zijn we naar Rainbow Beach gegaan van waaruit zaterdag onze tour naar Fraser Island zou vertrekken. Vrijdag hadden we om 16:00 uur een soort voorlichting waarbij we ons auto-groepje ook leerden kennen. In ons groepje zat een Frans stelletje, een Engels stelletje en nog twee Franse jongens. Met dit groepje moesten we na de voorlichting boodschappen doen voor het eten tijdens het weekend, zodat we elkaar meteen beter konden leren kennen. En zaterdagochtend vroeg vetrokken we dan op weg naar Fraser Island! Fraser Island, een nationaal park op de UNESCO Werelderfgoedlijst, is een heel groot zandeiland met een strand van meer dan 100 km lang en met prachtige binnenlandse meren, regenwoud en een paar van de hoogste duinen ter wereld van wel 240 meter. De eerste stop was bij Lake McKenzie: een prachtig groot meer bestaande uit alleen maar regenwater met eromheen 98% puur silica zand (hagelwit zand wat ook op Whitehaven Beach op de Whitsunday Island te vinden is). Het water is zo puur dat er nauwelijks dieren in (kunnen) leven. Na even in het frisse water gezwommen te hebben, vertrokken we naar Shipwreck Maheno, een medisch schip tijdens de Eerste Wereldoorlog, die op 10 juli 1935 is gestrand op Fraser Island vanwege een cycloon. Het 120 meter lange schip is daarna gebruikt om op te oefenen met explosieven, waardoor de helft van het schip uit elkaar is gebombardeerd, maar tegenwoordig is het een beschermde historische bezienswaardigheid. ’s Avonds hebben we gezellig met de groep gegeten, gedronken en gekletst op de camping op het eiland en sliepen we allemaal in tentjes naast elkaar. De volgende dag vertrokken we vroeg naar het noorden van het eiland, waarvan we eerst de Champagne Pools bezochten: twee prachtige wateren (bijna helemaal) afgesloten van de zee door rotsen waar we weer even in hebben gezwommen. Daarna gingen we naar Indian Head: het oostelijkste puntje van het eiland, benoemd door Captain James Cook toen hij daar in 1770 arriveerde. Door naar boven te klimmen had je een 360 graden uitzicht over het eiland en zagen we dolfijnen en haaien zwemmen in de zee!
’s Middags bezochten we Eli Creek: de grootste stromende rivier op het eiland, waar we met bordjes en banden met de stroom mee dreven op de rivier. Ten slotte maakten we een wandeling over prachtige zandduinen midden op het eiland (het leek net alsof we in de woestijn waren beland) en mochten we met bordjes van een zandberg afglijden! Het ging heel snel en toen wij het probeerden vielen we aan de voet van de duin best wel hard met bordje en al om, maar het was wel een leuk om een keer gedaan te hebben, haha.
’s Avonds was het weer heel gezellig met z’n allen. De laatste dag bezochten we alleen nog Lake Wabby: een zoetwater meer midden in de zandduinen, weer op een prachtige locatie! De zandduin waar het meer aan ligt bewegen langzaam richting het meer en uiteindelijk zal het meer helemaal verdwijnen onder het zand, maar wij hebben het nog gezien! In dit meer leefden wel verschillende soorten grote vissen.
De nacht na Fraser Island sliepen we op een gratis camping achter een benzine station met een prachtig uitzicht op bergen en weilanden en daarna vertrokken we naar de grote stad Brisbane! Daar hebben we in drie dagen kilometers gewandeld in de stad, een gratis tour gedaan, het science museum bezocht met een dinosaurus expositie, gegeten in een restaurantje waar ze volgens ons reisboekje typisch Australische gerechten serveerden en nog wat geshopt en geskyped met Joep! Hierna vertrokken we richting de Gold Coast (Surfers Paradise), maar eerst wilden we een stop maken bij het Dutch Bite Café waarvan we gehoord hadden dat ze er frikadellen speciaal en broodjes kroket verkochten! Onderweg zijn we nog gestopt bij een mooie waterval en daarna konden we eindelijk genieten van de lang naar uitgekeken frikadel speciaal en broodje kroket! Natuurlijk niet zo lekker als in Nederland, maar het kwam heel dichtbij! De Indiase (!) eigenaar vroeg nog of we er wilden werken, maar helaas hadden we hier geen tijd meer voor. Surfers Paradise had net zulke hoge gebouwen als Brisbane, maar dan aan de kust, wat een bijzonder tafereel gaf. In dit ontzettend toeristische stadje hebben we weer een beetje geshopt, een avondmarkje bezocht en langs het strand gewandeld naar de surfers kijkend, maar verder was er niet zoveel bijzonders te doen. Daarna zijn we vertrokken naar Byron Bay, alweer in de staat New South Whales. Hier hebben we een 3 km lange wandeling gemaakt naar het oostelijkste puntje van het vasteland van Australië waarbij we op een berg bij de vuurtoren een mooi uitzicht hadden en weer dolfijnen zagen zwemmen (wat leuk blijft om te zien!). ’s Avonds hebben we met Elsa’s moeder, broertje en opa en oma geskyped! Heel leuk om die na zo lang weer even te zien!! En daarna ook met de vader van Rik en de volgende dag met zijn moeder!
De volgende dag vertrokken we naar het stadje Murwillumbah waar in de buurt Mount Warning lag die we wilden beklimmen. De mevrouw van het Visitor Information Centre vertelde ons dat het die maandag (8 juni) heel erg druk zou zijn op de berg, omdat het een publieke vrije dag was in het land (de ‘verjaardag’ van de koningin) en dat we het beter de dag erop konden doen. Ze wees ons wel op een leuke toeristische route door mooie weilanden en een waterval in een grot waar vleermuizen en glimwormen zouden zitten, dus zijn we daar op haar advies heengegaan. De waterval zag er spectaculair uit zo door de opening van de grot heen over een gevallen boomstam heen vallend, maar de vleermuizen en glimwormen zagen we helaas niet (waarschijnlijk was het daar nog te licht voor), dus die gaan we in Nieuw-Zeeland nog maar een keer proberen te zien. Ook op haar advies reden we de terugweg langs het dorpje Tyalgum: een retro stijl dorpje met vintage winkeltjes, een supermarktje uit 1905 en een cafeetje helemaal in stijl ingericht. Daar hebben we de leuke winkeltjes even bekeken en warme chocomelk gedronken in het mooie cafeetje. We sliepen die nacht bij een roadstop en de volgende ochtend vertrokken we nog voor zonsopgang richting Mount Warning. De klim duurde ongeveer vijf uur heen en terug, maar was het zeker waard! Bovenop de berg (na een vierhonderd meter verticale klim met handen en voeten naar boven) hadden we een prachtig uitzicht over de bossen en weilanden eromheen! Tijdens de wandelingen zagen we plotseling ook nog een dikke slang van wel 2 meter lang! Omdat we vroeg aan de wandeling begonnen waren, waren we ook al vroeg klaar en zijn we meteen doorgereden naar het stadje Coffs Harbour waar we morgen willen gaan wandelen in Dorrigo National Park. Over een weekje willen we alweer terug in Sydney zijn om de auto te gaan verkopen en dan hebben we ons rondje Australië alweer gehad!! 1 juli vertrekken we nog voor een maandje naar Nieuw-Zeeland waar we steeds meer zin in krijgen en 4 augustus is het half jaar alweer om.. wat gaat het allemaal snel!!